De gezonde leer met betrekking tot de drie-eenheid

God is een drie-enig God. Hij is één van wezen en bestaat in drie personen.
“Want drie zijn er die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord (het woord is Jezus leert Johannes in het eerste hoofdstuk van zijn evangelie) en de Heilige Geest; en deze drie zijn één.” (1 Johannes 5:7)
De leer van de Drie-eenheid is geen verzinsel van mensen. De Drie-eenheid wordt duidelijk in de Bijbel onderwezen

1. Het bewijs voor de leer van de Drie-eenheid

Bijbelse feiten

De leer van de Drie-eenheid is  gebaseerd op Bijbelse feiten:

 

1.  De Vader, de Zoon en de Heilige Geest worden alle 3 God genoemd in het nieuwe testament:

 

 

 

de Heilige Geest is God

(Handelingen 5:3,4) Maar Petrus zei: "Ananias, waarom heb je je door de duivel laten opstoken om tegen de Heilige Geest te liegen? Want je hebt een deel van het geld voor jezelf gehouden. 4 Toen je het land nog niet had verkocht, was het toch van jou? En toen je het had verkocht, mocht je met het geld toch doen wat je wilde? Waarom doe je dan alsof dit al het geld is? Je hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God."

Wie is het, die de wereld overwint, dan wie gelooft, dat Jezus de Zoon van God is? 6 Dit is Hij, die gekomen is door water en bloed, Jezus Christus, niet slechts met water, maar met het water en met het bloed. En de Geest is het, die getuigt, omdat de Geest de waarheid is. 7 Want drie zijn er, die getuigen [in de hemel: de Vader, het Woord, en de heilige Geest; en deze drie zijn één. 8 En drie zijn er, die getuigen op de aarde: de Geest en het water en het bloed, en de drie zijn tot één. 

De Vader, de Zoon en de Heilige Geest hebben dezelfde eigenschappen. Eigenschappen die alleen God bezit. Dus moeten de Vader, de Zoon en de Heilige Geest alle drie God zijn. Alleen God is eeuwig, almachtig, alwetend en Heilig. En alleen van God kan gezegd worden dat Hij de Waarheid is.
​
Eigenschap.                     God de Vader.            God de Zoon.                  God de Heilige Geest

1 Eeuwig.                         Psalm 90:2                  Micha 5:1                          Hebreeën 9:14
2.Almachtig.                    Job 42:2.                      Mattheus 28:18.               Psalm 104:30
3 Alwetend.                     Jesaja 46:10.               Johannes 21:17.                Johannes 16:12,13
4 Alomtegenwoordig.    Jesaja 66:1.                 Mattheüs 18:20.               Psalm 139:7,8
5 Heiligheid.                    Openbaring 15: 4.     Handelingen 3:14            1 Korinthe 6:19
6 Waarheid                      Johannes 17 : 17       Openbaring 14:6              Johannes 14:16,17

3 En toch is er maar één God!

“Luister, Israël! De HEERE, onze God, de HEERE is één!” (Deuteronomium 6:4)

“U gelooft dat God één is en daar doet u goed aan…” (Jakobus 2:19)

Uit deze drie punten leiden we de leer over de Drie-eenheid af. De bijbel zegt dat er maar één ware God is en toch worden de Vader en de Zoon en de Heilige Geest God genoemd. De conclusie is dat er dus één God is die bestaat uit drie persoonlijkheden met ieder hun eigen taak.

Bevestiging van de leer van de Drie-eenheid

Naast deze drie feiten wordt de leer van de Drie-eenheid ook nog verder in de Bijbel bevestigd.
In de bijbel komen we een aantal teksten tegen waarin God over zichzelf spreekt in het meervoud:

“En God zei: Laten Wij mensen maken naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis…”(Genesis 1:26)
God (enkelvoud) zegt: “Laten Wij (meervoud) mensen maken”.

“Daarna hoorde ik de stem van de Heere. Hij zei: Wie zal Ik zenden? Wie zal er voor Ons gaan? Toen zei ik: Zie, hier ben ik, zend mij.” (Jesaja 6:8) De stem van de HEERE stelt de vraag: “Wie zal Ik (enkelvoud) zenden? Wie zal er voor Ons (meervoud) gaan?” De stem van de Heere is dus zowel een Ik (enkelvoud) als een Ons (meervoud).

Als je bedenkt dat God een drie-enig God is, zijn deze teksten heel logisch. God is inderdaad zowel drie als één. En andersom: God is inderdaad zowel één als drie.

Daarnaast vinden we in de Bijbel teksten waaruit blijkt dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest gelijkwaardig zijn aan elkaar.

“Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.” (Mattheüs 28:18)

“De genade van de Heere Jezus Christus, de liefde van God de Vader en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen. Amen.” (1 Korinthe 13:13)

Deze teksten zijn alleen echt goed te verklaren als God een drie-enig God is. Als God een drie-enig God is dan zijn inderdaad de drie personen gelijkwaardig aan elkaar. Want samen zijn zij de ene waarachtige God. De enige waarachtige God bestaat uit drie personen.

 Verder zijn er heel veel teksten en bijbelgedeelten waar we zien dat de Vader de Zoon en de Heilige Geest optreden als eenheid. Bij de schepping, de menswording van Jezus, het offer van Jezus maar ook onze gemeenschap met God en ons gebed zijn alle drie de personen van de ene God betrokken.

Vijf voorbeelden:

1. De Schepping

God de Vader sprak: “En God zei: Laat er licht zijn!” (Genesis 1:3).

God de Zoon was het gesproken Woord “In het begin was het Woord” (Johannes 1:1)

God de Heilige Geest bewoog Zich over het oppervlak van het water (Genesis 1:2; Job 26 : 12, 13).

2.De menswording

God de Vader gaf Zijn eniggeboren Zoon (Johannes 3:16).
God de Zoon werd in de wereld geboren (Lukas 2:11).
God de Geest kwam over Maria om haar zwanger te maken (Lukas 1:35).

 3.Het offer

God de Vader aanvaardde het offer van Golgotha (Hebreeën 9:14).
God de Zoon offerde Zichzelf in onze plaats (Hebreeën 9:14).
God de Geest: Jezus offerde Zichzelf “door de eeuwige Geest“ (Hebreeën 9:14).

4.Zijn gemeenschap

God de Vader nodigt ons uit om gemeenschap met Hem te hebben (Efeze 2:18)
God de Zoon is de verzoening die de gemeenschap mogelijk maakt.(2 Korinthe 5:19).
God de Geest brengt deze eenheid en gemeenschap teweeg (Efeze 2:18).

5. Het gebed

God de Vader is Degene die de smeekbeden ontvangt (Johannes 16:23).
In de Naam van Gods Zoon bidden we (Johannes 16:23).
God de Geest pleit voor ons in onze gebeden (Romeinen 8:26).

Er is nog een bewijs dat Jezus zich gelijkstelde met God: Hij noemde zichzelf Zoon des mensen. Deze term betekent niet dat hij onderdeel was van de mensheid, een goede profeet, een perfecte leraar. De term komt uit het boek Daniel in hoofstuk 7 vers 13

Voor het Sanhedrin zegt Hij op de vraag van de hogepriester of hij de zoon van God is eerst niets, en daarna: "dat men `de zoon van de mens’ zal zien zitten aan de rechterhand van de Machtige en zal zien komen op de wolken van de hemel (Mattheüs 26,64). Dit herinnert aan Daniël 7 : 13: In mijn nachtelijke visioenen zag ik dat er met de wolken van de hemel iemand kwam die er uitzag als een mens (HSV: een Mensenzoon). Hij naderde de oude wijze en werd voor Hem geleid. Hem werden macht, eer en het koningschap verleend…
Onze Heiland geeft dus aan dat Hij als `De zoon van de mens’ de eer zal krijgen van Gods Zoon. Het Sanhedrin is gewaarschuwd! Wanneer men `de zoon van de mens’ wil veroordelen omdat hij zichzelf de Messias, de Zoon van God noemt, dan zal men ontdekken dat deze mens Jezus inderdaad die goddelijke eer heeft en publiek zal ontvangen.

2. Niet helemaal te begrijpen

Vaak worden om de Drie-eenheid uit te leggen voorbeelden gebruikt. Deze voorbeelden schieten eigenlijk altijd te kort. Ze zijn eerder verwarrend dan verhelderend. Ze leiden of tot het idee dat er drie Goden zijn (triteisme) of tot het idee dat God zich op verschillende momenten in verschillende gedaanten voordoet (modalisme). Laten we twee vaak gebruikte voorbeelden bekijken.

Voorbeeld 1

De mens bestaat uit lichaam, ziel en geest maar toch is de mens één enkele mens. Zo zou ook God uit drie personen bestaan maar toch één zijn. Dit leidt tot het idee dat God uit drie verschillende stukjes bestaat. Maar de drie personen van de Drie-eenheid kun je niet van elkaar scheiden! Ze zijn alledrie waarlijk en geheel God, niet slechts onderdelen of verschillende stukken van de ene God.

Voorbeeld 2

Water komt voor in verschillende gedaanten. Water kan vast zijn, vloeibaar en ook gasvormig. Maar toch is het in alle gevallen hetzelfde water. Zo is ook God Vader, Zoon en Heilige Geest maar toch in alle gevallen de ene ware God. Dit leidt tot het idee dat God zich op verschillende momenten op verschillende wijzen voordoet (modalisme). God zou verschillende rollen spelen, net zoals een toneelspeler van rol kan wisselen in een toneelstuk. Soms speelt God de rol van de Vader, dan weer de rol van de Zoon, en op een ander moment de rol van de Heilige Geest.
Het is beter om helemaal geen voorbeelden te gebruiken. Het gebruik van voorbeelden leidt, zoals we net gezien hebben, alleen maar tot misverstanden.

Het is overigens niet zo dat de Drie-eenheid voor ons volslagen onbegrijpelijk is. We kunnen het voor een groot deel begrijpen. Maar we kunnen het niet helemaal begrijpen. Als we dat wel proberen zullen we tot misvattingen over de Drie-eenheid komen. Of zelfs tot ontkenning van de Drie-eenheid.

 3. Ontkenning van de Drie-eenheid

Voor de mens zonder God is de leer over de Drie-eenheid een steen des aanstoots. In plaats van nauwkeurig te lezen wat de bijbel over God zegt en dat in geloof te aanvaarden bedenken ze al redenerend menselijke oplossingen.

Dit zijn enkele van de bekendste verdraaiingen:

-Men stelt het volgende: Alleen de Vader is echt God. Jezus is geen God maar het voornaamste schepsel. De Heilige Geest is geen persoon met een eigen zelfbewustzijn en met een eigen wil en gevoelens. De Heilige Geest is niet meer dan de kracht die van God uitgaat. Dit geloven bijvoorbeeld de zogenaamde Jehovagetuigen. (de jehova-getuigen hebben hun eigen vertaling, zegt meteen alles: de vertaling die wij hebben is niet goed in hun ogen, want daarin wordt de drie-eenheid duidelijk genoemd)

 

Johannes 5 : 18 Daarom dan probeerden de joden des te meer Hem te doden, omdat hij niet alleen het gebod van de sabbat brak, maar ook zei dat God zijn eigen Vader was en daarmee zichzelf aan God gelijkmaakte.

-Anderen stellen weer het volgende: Er is maar één God maar die doet zich om beurten op drie verschillende manieren voor. Net zoals je als mens telkens een ander masker of een andere pet op kan zetten. Deze zogenaamde ‘oplossing’ is natuurlijk ook in strijd met de schrift. Op heel veel plaatsen in de bijbel zien we de drie personen van de Drie-eenheid tegelijkertijd optreden. Een heel mooi voorbeeld is de doop van Jezus. Daar zie je dat alle drie de personen tegelijkertijd aanwezig zijn. Jezus wordt gedoopt, de Heilige Geest daalt in de vorm van een duif op Hem neer, en de Vader spreekt uit de hemel: ‘Dit is mijn geliefde Zoon in Wie Ik Mijn welbehagen heb’ (Mattheüs 3:13-17).​

 

en als je bovenstaande gelezen hebt mag je hier ook je tanden op stuk bijten: 

 

Hier wil ik beargumenteren dat er goede redenen zijn om te geloven dat God een Drie-eenheid moet zijn. Dit argument komt niet neer op een 'bewijs' dat God een Drie-eenheid is, om redenen die hieronder worden besproken, maar het is een argument voor waarom er goede rationele redenen zijn om te geloven dat God trinitarisch moet zijn. Het argument is voornamelijk gebaseerd op  Thomas van Aquino. Ik beargumenteer als volgt:

1. God is pure handeling. (ST I.2.3)

2. God is daarom een oneindige geest. (ST I.14.1)

3. Het object van deze oneindige geest is God Zelf. (ST I.14.2-3)

4. De goddelijke geest verhoudt zich tot zijn object door middel van verstand van de waarheid (ST I.14.1-3, I.16.1-5) en liefde voor het goede (ST. I.19.1)

5. De handelingen waarmee Gods oneindige geest zich tot Zichzelf als object verhoudt, zijn identiek met Gods essentie. (ST I.14.4)

6. God is daarom een eeuwige handeling van zelfkennis en zelfliefde (uit 1, 4 en 5, vgl. ST I.41.2c).

7. Het intellect (kennis) is voorafgaand aan de wil (liefde). (ST I.82.3)

8. De handeling van goddelijke zelfkennis produceert een gelijkenis van de goddelijke geest als een begrip van het begrepen object. (ST I.27.1c)

9. Deze gelijkenis van de goddelijke geest die zo wordt begrepen, moet perfect zijn, omdat deze vervat is in de pure handeling van God, en daarom deelneemt aan de volheid van de goddelijke essentie. Het is daarom een persoon. (ST I.34.2c)

10. De handeling van goddelijke zelfliefde produceert een gelijkenis van de goddelijke geest als de indruk van het geliefde object. (ST I.37.1c)

11. De gelijkenis van de goddelijke geest die zo wordt bemind, moet perfect zijn, omdat deze vervat is in de pure handeling van God, en daarom deelneemt aan de volheid van de goddelijke essentie. Het is daarom een persoon. (ST I.27.3c)

12. De relaties van de geest tot zijn object worden uitgeput door het theoretisch-contemplatieve (kennis) en het praktisch-begeertelijke (liefde). Daarom zijn er slechts twee zelfrelaties binnen de goddelijke geest. (ST I.27.3c)

13. De drie personen van de goddelijke geest (onmiddellijkheid, zelfgerelateerde kennis, zelfgerelateerde liefde) zijn relatief verschillend, niet absoluut, in virtue van het feit dat ze een identieke essentie (de goddelijke geest) delen, maar verschillen in hun relaties van voortgang. (ST I.36.2c)

14. De goddelijke geest in zijn onmiddellijkheid (= de Vader) heeft geen oorsprong; de goddelijke geest in zijn zelfkennis (= de Zoon) heeft zijn oorsprong in de onmiddellijkheid van de Godheid. De goddelijke geest in zijn zelfliefde (= de Geest) moet daarom zijn oorsprong hebben in zowel de principes van onmiddellijkheid als zelfkennis, anders zou hij relationeel niet te onderscheiden zijn van de goddelijke geest in zijn zelfkennis. Vandaar dat het filioque waar is. (ST I.36.2c, vgl. ST I.32.3.ad3).

---

Hieruit volgt dat de handeling van de goddelijke geest, die zichzelf als zijn eeuwige voorwerp van denken neemt, een Drie-eenheid moet zijn. De goddelijke geest bestaat in zijn onmiddellijkheid (= de Vader), zijn zelfkennis (= de Zoon) en zijn zelfliefde (= de Geest). Als de goddelijke geest niet uit deze drie momenten zou bestaan, zou hij geen zelfbewuste geest kunnen zijn, omdat hij zich niet theoretisch en praktisch tot zichzelf zou kunnen verhouden. Bijgevolg bereikt God alleen werkelijkheid in een Drie-eenheid. Een God die geen Drie-eenheid was, zou geen God zijn, waar 'God' de oneindige handeling van denken betekent die zichzelf denkt. Dit geeft reden om te denken dat orthodox, trinitarisch christendom waar is.

Bovendien vereisen de relaties van voortgang in de goddelijke geest dat de Zoon voorafgaat aan de Geest, omdat het intellect voorafgaat aan de wil, en dat de Geest voortkomt uit de Zoon als uit de Vader, omdat alleen met twee principes van oorsprong de Geest relationeel te onderscheiden is van de Zoon, die één principe van oorsprong heeft. Dit geeft reden om te denken dat het Latijnse christendom waar is en dat de Oosters-orthodoxen, door het filioque te verwerpen, in de fout zijn gegaan.

Hoewel de post is geframed als een bewijs (en, zo gelaten als het is, zou neerkomen op een bewijs), is het niet bedoeld als een rationele demonstratie van de Drie-eenheid, aangezien Aquino ontkent dat zoiets mogelijk is. (ST I.32.1) Dit komt omdat de Drie-eenheid betrekking heeft op het innerlijke leven van God, maar we kennen God alleen in relatie tot de schepping; daarom is het innerlijke leven van God buiten onze kennis. Aangezien we God kennen door middel van analogie, kunnen we volgens Aquino's opvatting dingen over God zeggen, zoals bijvoorbeeld dat God een geest, kennis en wil heeft, maar we kunnen niet weten hoe dit werkt.

De post gaat ervan uit dat Gods geest relevant analoog is aan de onze, met faculteiten van kennis en wil. Maar weten hoe ze "relevant" analoog zijn, is buiten onze macht, dus dit kan op zijn best een soort speculatie zijn die een rationele rechtvaardiging heeft, maar niet zeker is. We kunnen hoogstens laten zien dat het passend is dat God een Drie-eenheid is, dat het samenhangt met onze kennis van de aard van de geest, en dat, als Gods geest werkt zoals we reden hebben om te geloven dat hij doet, het volgt dat God een Drie-eenheid moet zijn. Maar aangezien onze kennis van de activiteit van de goddelijke geest zeer speculatief is, kan dit geen volwaardig 'bewijs' zijn. Vandaar dat de Drie-eenheid een geloofsartikel is dat de rede kan laten zien als passend, maar niet iets dat de rede kan anticiperen voorafgaand aan de openbaring.